เรากำลังอยู่ในระบบเศรษฐกิจแบบรวมศูนย์หรือไม่ เหตุใดโซเชียลมีเดีย วิดีโอเกม และอื่นๆ จึงไม่เป็นที่พอใจนัก ตลอดเดือนธันวาคมนี้คงหนีไม่พ้น มีโฆษณาอยู่ทุกหนทุกแห่ง ทั้งทางทีวี บนบิลบอร์ด บนอินเทอร์เน็ต การพนันกีฬามาถึงรัฐของฉันในวันที่ 1 มกราคม
ฉันไม่ใช่นักพนันเลย ฉันเคยไปคาสิโนมาแล้วสามแห่งในชีวิต และพบว่ามันน่ารำคาญและเศร้ามากกว่าสนุก ฉันอยากไปพักผ่อนที่ Tulsa มากกว่า Las Vegas แต่กระแสโฆษณาที่ดูเหมือนจะไม่มีที่สิ้นสุดทำให้ฉันได้รับเงินฟรีมากมาย! ดังนั้นฉันจึงสมัครเป็นนักพนันสายกีฬา
แอปการพนัน
ฉันลงทะเบียนในแอปเดิมพันกีฬาสามแอป แน่นอนว่าแต่ละบริการเหล่านี้มีรูปแบบธุรกิจที่อิงจากการเสพติดการพนันกีฬา แต่แต่ละบริการต่างใช้กลอุบายทางจิตวิทยาที่แตกต่างกันเล็กน้อยเพื่อดึงดูดลูกค้าใหม่:
- DraftKings ให้เงิน 200 ดอลลาร์แก่ฉันใน “การเดิมพันฟรี” (ฉันสามารถเดิมพันด้วยเงินปลอมนี้และคว้าเงินรางวัลใดๆ กลับบ้านนอกเหนือจากเงินเดิมพันเดิม) แต่แน่นอนว่ามีการจับ ฉันมีเวลาเพียงหนึ่งสัปดาห์ในการใช้เดิมพันฟรี และพวกเขาเพิ่มครั้งละ $25 ซึ่งหมายความว่าฉันต้องทำการเดิมพัน 8 ครั้งในสัปดาห์แรกที่ใช้บริการ
- MGM ให้เงินฉัน $200 โดยเพิ่มขึ้นทีละ $50 โดยมีระยะเวลานานขึ้นเล็กน้อยในการใช้เงินปลอมของฉัน
- FanDuel ให้ฉัน $200 ก็ต่อเมื่อฉันฝากเงินอย่างน้อย $10 ก่อน แต่ฉันสามารถใช้เดิมพันฟรีได้ตามต้องการ
- ทั้งสามได้รับประกันชัยชนะในสัปดาห์แรกเช่นกัน – ด้วยข้อเสนอเช่น “เพิ่มเงินของคุณเป็นสองเท่าหาก Cavaliers ทำคะแนนได้อย่างน้อยหนึ่งแต้มในคืนนี้”
แต่ละแอปมีทฤษฎีเกี่ยวกับวิธีดึงดูดฉัน DraftKings ต้องการให้ฉันมีนิสัยชอบเดิมพันบ่อยๆ — ฉันน่าจะรู้สึกตื่นเต้นกับการชนะอย่างน้อย 2-3 ครั้ง และสร้างนิสัยในการเปิดแอปบ่อยๆ MGM ต้องการให้ฉันรู้สึกตื่นเต้นกับการชนะที่มากขึ้นโดยให้ฉันเดิมพันบ่อยขึ้นเพื่อเดิมพันที่มากขึ้น FanDuel ต้องการให้แน่ใจว่าฉันผ่านเกณฑ์ในการให้หมายเลขบัตรเครดิตของฉัน สมมติว่าเมื่อฉันทำครั้งเดียวแล้ว ฉันจะฝากเงินเพิ่มในภายหลังได้ง่ายขึ้น
ฉันควรจะพูดถึงว่าแต่ละแอปเหล่านี้มีคำเตือนที่จำเป็นตามกฎหมายเกี่ยวกับการติดการพนัน แต่รู้สึกเหมือนมีไว้สำหรับแสดง สถาปัตยกรรมทั้งหมดของแอพเหล่านี้ได้รับการออกแบบมาเพื่อให้ผู้คนคุ้นเคยกับการเดิมพันและการแพ้ นั่นเป็นวิธีที่บริษัทเหล่านี้สร้างรายได้
แม้ว่าฉันจะไม่ชอบการพนัน — ฉันไม่ชอบความเสี่ยงมากเกินไป — ฉันรู้สึกได้ถึงหนวดที่รัดแน่นขึ้น ฉันคุ้นเคยกับการเปิดแอปเหล่านั้นเป็นประจำ ฉันรู้สึกถึงข้อเสนอต่างๆ ที่บริษัทเหล่านี้ขว้างปาใส่หน้าฉัน แอพรู้สึกอันตราย ในเวลาไม่กี่วินาที ฉันสามารถเลือกฝากเงินหลายพันดอลลาร์ที่ฉันไม่มีโดยใช้บัตรเครดิตและเสียเงินจำนองจากการเดิมพันที่ไม่สมควร ไม่มีแรงเสียดทานเลย
ฉันแน่ใจว่าภายในไม่กี่สัปดาห์หลังจากเปิดตัวในรัฐของฉัน บริษัทเหล่านี้จะชักใยผู้คนหลายพันคนให้กลายเป็นนักพนันกีฬาจนติดเป็นนิสัย นักพนันเหล่านี้หลายคนจะพัฒนานิสัยที่เป็นอันตราย เหล่านักพนันกีฬาจะหัวเราะแก่พวกนายธนาคาร
ระบบเศรษฐกิจที่ควบคุม
เห็นได้ชัดว่า บริษัทต่างๆ พยายามโน้มน้าวให้เราซื้อของที่เราไม่ต้องการหรือไม่สามารถซื้อได้มานานแล้ว ท้ายที่สุดแล้ว มันเป็นภารกิจของอุตสาหกรรมโฆษณาทั้งหมด (ตลาดมูลค่า 500 พันล้านดอลลาร์!)
แต่ฉันพบว่าประสบการณ์ของฉันกับการเดิมพันกีฬานั้นคล้ายคลึงกับประสบการณ์อื่น ๆ มากมายที่ฉันมีในระบบเศรษฐกิจ ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมามีบางสิ่งที่ร้ายกาจยิ่งกว่าการโฆษณา ฉันเริ่มคิดว่ามันเป็น
นี่คือจุดเด่นของระบบเศรษฐกิจแบบควบคุมคุณ:
- สินค้าฟรีหรือราคาถูกลงอย่างมากเพื่อดึงดูดผู้คนให้เข้ามา
- ไม่มีแรงเสียดทานอะไรทั้งสิ้น – การเลือกผิดทำได้เพียงไม่กี่นิ้วเท่านั้น
- รูปแบบธุรกิจขึ้นอยู่กับการสร้างรายได้จากผู้ติดยาเสพติดจำนวนน้อย (หรือหากคุณต้องการ “ผู้ใช้จำนวนมาก”) ซึ่งจะทำให้รายได้ที่สม่ำเสมอสำหรับบริษัท (ซึ่งหมายความว่าคนส่วนใหญ่ ของลูกค้าไม่เกี่ยวข้อง)
- และที่สำคัญที่สุดคือ บริษัทต่างๆ กำลังใช้ชุดกลไกที่ซับซ้อนมากขึ้นเพื่อใช้ประโยชน์จากจิตวิทยามนุษย์และเปลี่ยนผู้คนที่พวกเขาดึงดูดด้วยของฟรีให้เป็นผู้ใช้จำนวนมาก
เรากำลังอยู่ในเศรษฐกิจแบบควบคุมตรงไหน? นี่คือตัวอย่างสองสามข้อ:
บัตรเครดิต
อุตสาหกรรมบัตรเครดิตเป็นหนึ่งในผู้บุกเบิกการหลอกลวงลูกค้า บัตรเครดิตหาซื้อได้ง่ายจนน่ารำคาญ เมื่อก่อนฉันสมัครใช้บัตรใหม่และได้รับการอนุมัติและลงชื่อเข้าใช้บัญชีใหม่ภายใน 5 นาทีหลังจากพิมพ์ข้อความค้นหาใน Google บัตรเครดิตมีทั้งประโยชน์และอันตรายเพราะไม่มีแรงเสียดทาน พวกเขาไม่ได้บังคับให้คุณคำนวณจำนวนเงินที่คุณมีจริงๆ เพียงดึงบัตรของคุณออกมา รูด และเพลิดเพลินกับความพึงพอใจในทันที!
บริษัทบัตรเครดิตพยายามอย่างเต็มที่ในการดึงดูดลูกค้าด้วยโบนัส (ใช้จ่าย $500 ในสามเดือนแรกและรับคืน $200!) พร้อมกับระบบคะแนนสะสมและเงินคืนที่ซับซ้อน Capital One มอบเงินคืนให้คุณจากความดีในใจหรือไม่? ไม่ บริษัทรู้ว่าสิ่งจูงใจเหล่านี้จะผลักดันให้ลูกค้าส่วนหนึ่งใช้จ่ายเกินตัวและมียอดคงเหลือถาวรในบัตรของพวกเขา ซึ่งหมายความว่าธนาคารสามารถเรียกเก็บดอกเบี้ย 22% ที่หอมหวานเหล่านั้นได้
Capital One และคู่แข่งทราบดีว่าลูกค้าส่วนใหญ่ของพวกเขาอาจใช้จ่ายอย่างมีความรับผิดชอบ ซึ่งหมายความว่าธนาคารจะสูญเสียเงินจากคะแนนและรางวัลทั้งหมดที่มอบให้เรา พวกเขามีชื่อเล่นแดกดันสำหรับพวกเราที่จ่ายบัตรของเราในแต่ละเดือนและสะสมคะแนนของเรา: “deadbeats”
แต่สำหรับทุก ๆ สองสามคนที่ชำระเงินเต็มจำนวนในแต่ละเดือน มีบางคนที่เพิ่งซื้อโซฟาที่พวกเขาไม่สามารถจ่ายได้เพราะมันง่ายเหลือเกิน — และเฮ้ พวกเขามีไมล์สะสมมากมาย! — ใครจะลงเอยด้วยการจ่ายเงินเป็นสองเท่าของราคาโซฟาในการชำระดอกเบี้ยให้กับธนาคาร
วีดีโอเกม
อุตสาหกรรมวิดีโอเกมได้กลายเป็นอุตสาหกรรมการจัดการเช่นกัน นักออกแบบวิดีโอเกมเคยมีงานง่าย ๆ คือสร้างเกมที่เล่นแล้วสนุกจริง ๆ และทำให้ผู้คนซื้อเกมนั้น ตอนนี้ งานของนักออกแบบหลายคนคือการสร้างเกมฟรีที่จะดึงดูดผู้คนให้เล่นมันในตอนแรก — จากนั้นเมื่อผู้เล่นติดกับดักอย่างเหมาะสมแล้ว ให้หาวิธีที่จะหลอกล่อให้พวกเขาใช้เงินจำนวนเล็กน้อยซ้ำๆ
นึกไม่ถึงว่านักออกแบบวิดีโอเกมจำนวนมากเข้าสู่ธุรกิจนี้ด้วยความฝันที่จะชักใยเด็กให้มีพฤติกรรมเสพติดที่ผลักดันให้พวกเขาอ้อนวอนพ่อแม่ให้ใช้เงินกับธุรกรรมขนาดเล็ก (ดูสิ่งนี้ มก. ซีกเลอร์ ซึ่งเป็นแรงบันดาลใจในส่วนนี้สำหรับการคร่ำครวญที่ดีจากผู้ปกครองที่ผิดหวัง) วิดีโอเกมเป็นประสบการณ์ครั้งแรกของเด็กหลายคนกับระบบเศรษฐกิจที่ถูกบงการ — ฉันสงสัยว่ามันจะส่งผลอย่างไรต่อพวกเขาเมื่อพวกเขาโตขึ้นและถูกเอารัดเอาเปรียบทางจิตวิทยาตั้งแต่อายุยังน้อย
มันคงเป็นเรื่องแปลกสำหรับผู้ผลิตเกมที่จะออกแบบเกมให้สนุกในช่วง 2-3 ชั่วโมงแรก จากนั้นจึงกลายเป็นเรื่องน่าหงุดหงิดโดยไม่ได้ตั้งใจ — ช่างน่าผิดหวังที่ขับเคลื่อนผู้เล่นไปสู่ระบบไมโครทรานส์แอคชั่นเพื่อบรรเทาความระคายเคือง อาชีพของคุณสร้างเกมอย่างไร เมื่อรู้ว่าจะขับไล่ผู้เล่น 80% ทันทีที่คุณปล่อยมันออกมา?
พูดง่ายๆ ก็คือ การออกแบบเกมนั้นมีเป้าหมายเพื่อทำให้คนเน้น ‘ติด’ มากกว่า ‘ความสนุก’ เกมที่กระตุ้นสมองส่วนเดียวกับเฮโรอีน แอลกอฮอล์ หรือการพนัน แทนที่จะกระตุ้นส่วนต่างๆ ของสมองที่สัมผัสกับความสุข ความพิศวง หรือความกลัว
เกมควรจะสนุก แต่เกมเหล่านี้กลายเป็นกลไกของการจัดการมากขึ้นเรื่อยๆ ฉันต้องการเล่นวิดีโอเกมของฉัน ไม่ใช่ต่อสู้กับทุกวิถีทางที่พวกเขาพยายามทำให้ฉันผิดหวัง
Social media
และแน่นอนว่าสิ่งสำคัญของเศรษฐกิจที่ถูกชักใยก็คือสื่อสังคมออนไลน์ บริษัทเหล่านี้ให้บริการ “ฟรี” แก่คุณซึ่งรู้สึกมีค่ามาก — พวกเขาเชื่อมโยงคุณกับเพื่อน ข่าวสาร และโลกกว้าง แต่พวกเขากำลังทำงานทุก ๆ รอบเพื่อทำให้คุณติด บริการฟรีเหล่านี้ส่วนใหญ่ได้กำไรจากการเพิ่มการมีส่วนร่วมของผู้ใช้ ซึ่งหมายถึงการทำให้คุณอยู่บนไซต์นานกว่าที่คุณต้องการ เพื่อให้พวกเขาสามารถเก็บเกี่ยวข้อมูลของคุณและแสดงโฆษณาให้คุณได้มากขึ้น
ผู้คนจำนวนมากรวมถึงฉันได้อธิบายวิธีที่สื่อสังคมออนไลน์ใช้บงการเราแล้ว ดังนั้นฉันจะไม่เบี่ยงประเด็น เราทุกคนทราบดีว่าผู้คนหลายล้านคนติด Twitter มากจนเลิกไม่ได้ แม้ว่าพวกเขาจะเรียกมันว่า “ขุมนรก” ในสมัยก่อนที่ Elon Musk จะเริ่มทำให้มันเลวร้ายยิ่งกว่านี้ เราทราบวิธีที่ YouTube ผลักดันผู้คนไปสู่แนวคิดสุดโต่งทางการเมืองที่เป็นอันตรายเพื่อให้พวกเขาอยู่ในไซต์ เรารู้ว่าอัลกอริทึมของ TikTok นั้นมีประสิทธิภาพมากในการแฮกสมองของเราจนเราเรียกมันว่า “น่าขนลุก” “รบกวน” หรือแม้แต่ “การควบคุมจิตใจ”
โมเดลธุรกิจของไซต์เหล่านี้คือการดึงผู้ใช้เข้ามา ชักใยให้พวกเขาใช้เวลาและความสนใจบนไซต์ โดยมักจะผลักดันให้พวกเขาเข้าสู่สภาวะของความไม่พอใจและความโกรธ จากนั้นจึงทำกำไร ไม่สำคัญว่าการใช้สื่อสังคมออนไลน์จะทำให้เด็กหดหู่หรือทำลายช่วงความสนใจของเราหรือทำให้เรารู้สึกแย่ ตราบใดที่พวกเขายังละสายตาจากเราได้อีกสองสามนาที
สรุป
โดยส่วนตัวแล้ว ฉันค่อนข้างเก่งในการตัดตอนระบบเศรษฐกิจที่ชักใย ฉันจ่ายบัตรเครดิตครบทุกเดือน ฉันเลิกใช้ Twitter และฉันจะเลิกใช้แอปพนันกีฬาเหล่านั้นและเอาเงินฟรีของฉันไปด้วย
แต่สำหรับคนที่ไม่ตกหลุมพรางของมัน เศรษฐกิจที่ถูกบงการกำลังหมดแรง แทนที่จะใช้ของที่ฉันซื้อมาและแค่สนุกกับมัน ฉันพบว่าบ่อยขึ้นเรื่อย ๆ ฉันต้องระวังไม่ให้ถูกเอาเปรียบ เมื่อฉันเริ่มวิดีโอเกมใหม่ฟรีบนโทรศัพท์หรือลองเล่นโซเชียลเน็ตเวิร์ก คำถามแรกของฉันคือ: มีอะไรให้เล่นบ้าง? พวกเขาจะพยายามที่จะทำให้ฉันเสียหายในครั้งนี้ได้อย่างไร? เมื่อไหร่ที่การใช้ผลิตภัณฑ์นี้จะหมดความสนุกและเริ่มกลายเป็นคำด่าที่ชวนให้ติดงอมแงม?
เศรษฐกิจที่ถูกบิดเบือนหมายความว่าสินค้าของ “เรา” ไม่เคยเป็นของเราจริงๆ มันให้ของฟรีแก่เราที่ไม่เคยหยุดผลักดันให้เราใช้จ่าย มันให้บริการที่ออกแบบมาเพื่อทำให้เราไม่มีความสุข – ยิ่งดีที่จะขังเราไว้ในวงจรพฤติกรรมบีบบังคับ มันก่อให้เกิดความเห็นถากถางดูถูกและความไม่ไว้วางใจ ซึ่งสังคมของเรามีเพียงพอแล้ว ขอบคุณมาก
น่าแปลกที่ฉันคิดว่าฉันชอบโลกที่มีของฟรีน้อยกว่า บอกราคาล่วงหน้าแล้วฉันจะจ่ายให้ แค่หยุดพยายามบงการฉัน
Trusted
ข้อจำกัดความรับผิด
ข้อมูลทั้งหมดที่มีอยู่บนเว็บไซต์ของเราเผยแพร่ด้วยเจตนาที่ดีและเป็นไปเพื่อวัตถุประสงค์ในการให้ข้อมูลทั่วไปเท่านั้น การกระทำใด ๆ ที่ผู้อ่านดำเนินการตามข้อมูลที่พบบนเว็บไซต์ของเราถือเป็นความเสี่ยงของผู้อ่านโดยเฉพาะ
